صبح و شروع تو

چهار هزار و سیصد و سی و سومین شبی است که در کنار ما صبح می کنی. عزیز دلم... چقدر کوتاه! یعنی فقط 4333 روز است که کنارمی.

دلم میخواهد این عدد بینهایت باشد. و هرروز صبح را با چشمهای قشنگ تو اغاز کنم.

صدای صبح بخیر گفتن تو در گوشم هست تا وقتی میان روز دوباره ببینمت و مادری ام آغاز شود.

دوست دارمت...همچون سپیداری که برگهایش را...